آواز

صدایم را جمع می‌کنم توی گلویم. دل می‌دهم به یکی از شعرهایی که از حفظم و حالا صدایم را رها می‌کنم

و آواز من آغاز می‌شود.

بی محلی می‌کند به تمام تصنیف‌ها و آهنگ‌ها

خودش ناله سر می‌دهد…

شااااااه نشیـــــــــن چشم مــــــن تکیه گه خیاااااااااال توووست

جااااااای دعااااالست شاااه مـــــن، بی تو مبااااااااد جای توووووو

 

پی‌نوشت: تنهایی من این‌گونه می‌گذرد