داغ تو را از همه داراترم

همیشه شعرهای خواستنی‌ام، عاشقانه‌های بسوزان و بزن و خراب کن بودند. هرچه جگرسوزتر خواستنی‌تر. خرابم می کردند.

من بیشتر برای شعرهایی که خوانده‌ام گریه کرده‌ام تا فیلم‌هایی که دیده‌ام. نمی‌دانم شاید این به ذهن برمی‌گردد که شعر را با تصویر خودم کارگردانی می‌کنم.

گاهی هم آواز می‌شدند و می‌چسبیدند به دهانم و من روزها زمزمه‌شان می‌کردم